Nog enkele dagen en het zijn verkiezingen. Een dag die veel mensen bezig houdt. Hoewel onze focus momenteel ligt op brainstormen over ons vrijwilligersbeleid en invulling voorzien voor ontmoetingsavonden en zomerkampen, kunnen we niet ontkennen dat 9 juni ook voor Cachet een spannende dag wordt. Een belangrijke dag. 

Cachet vormt een netwerk van kinderen en (jong)volwassenen met persoonlijke jeugdhulpervaring. We bieden deze jongeren de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen en (h)erkenning te vinden via ontmoetingen met anderen. Daarnaast zijn hun ervaringen een waardevolle bron van kennis en informatie voor hulpverleners en beleidsmakers. Zo kan er samen aan een passende, betere jeugdhulpverlening worden gewerkt. Het is ons ultieme doel dat jongeren (terug) kunnen dromen van hun toekomst. En daar speelt de samenleving een grote rol in. 

Op 13 maart ging de film ‘Skunk’ in première. Een film over jeugdhulp, dat konden we niet aan ons laten voorbijgaan. Binnen de maand gingen we in vijf steden kijken met een groep jongeren uit ons netwerk. Achteraf gingen we in gesprek over de indruk die de film op hen maakte en luisterden we naar elkaars reflecties en eigen ervaringen. Op zich zijn we grote fan als het thema jeugdhulp in de media komt. Of dit nu via muziek, film, podcast, artikel, praatprogramma of iets anders is. Het biedt immers de kans om het grote publiek te informeren over de thematiek en problematiek van jeugdhulp, in al zijn veelzijdigheid. 

Zonder al te veel te willen onthullen over de film, is de verhaallijn van het hoofdpersonage gebaseerd op de ervaringen van verschillende jongeren. Daardoor zijn het voornamelijk de rampscenario’s, de meest extreme situaties en alle bekende clichés die op de voorgrond treden. De film schudt wakker, wat we kunnen appreciëren. Al gaan op deze manier helaas ook goede intenties verloren. 

"Het zijn op zich wel realistische situaties. Alles wat je ziet, gebeurt helaas in het echt ook, maar in de film wordt alles in één verhaal gepropt."

"Hadden we kunnen verwachten van een film over jeugdhulp, dat ze meteen de hevigste dingen of de moeilijkste aspecten laten zien. En heel weinig van de goeie stukken." 

De film schetst een bijzonder grimmig beeld van jeugdhulp op zich en van jongeren en ouders die ermee in aanraking komen. Zeker bij extremen zoals in de film is er nood aan kader en duiding. Een gebrek aan duiding en nuance heeft immers nefaste gevolgen voor de publieke perceptie over jeugdhulp. Duiding geven kan zowel op kleine schaal als via grotere initiatieven. Denk hierbij aan een panelgesprek, dialoog, begeleidende tekst, verwijzing naar een informatieve site, … De mogelijkheden zijn legio. 

We zijn dan ook dankbaar voor de verschillende initiatieven waar wel voor deze omkadering gezorgd werd. Daar kregen en krijgen zowel hulpverleners als jongeren met jeugdhulpervaring de mogelijkheid hun realiteit te vertellen, met ruimte voor nuance. Wel zijn deze initiatieven vaak gericht op een doelgroep die al werkzaam of betrokken is in jeugdhulp. Daardoor ontstaat er nog steeds geen correcte beeldvorming op breder maatschappelijk niveau en dat is voor Cachet net erg belangrijk. 

"Het lijkt nu alsof alle jongeren wraak willen nemen na de jeugdhulp, terwijl de begeleiding in de leefgroep ook net problemen kan oplossen." 

"Nu lijkt het alsof het altijd slecht eindigt met jongeren in de jeugdhulp, terwijl het met ons toch goed gekomen is."

We sluiten daarom graag af met een verzoek dat ook na deze verkiezingsperiode van fundamenteel belang blijft. Zie de jongeren achter alle stempels en vooroordelen. Dé jongere in de jeugdhulp bestaat niet. Geloof in de kracht van elk verhaal, ook als dat verhaal er anders uitziet dan het jouwe. Het is noodzakelijk dat we als samenleving onze verantwoordelijkheid opnemen, want elk kind verdient het om op te groeien zonder zorgen en een kansrijke toekomst tegemoet te gaan.